به گزارش قدس آنلاین، میزبانی قابل قبول سعودی‌ها در جام باشگاه‌های جهان نشان داد سیاست گذاری ‌های این کشور در جهت توسعه و سرمایه گذاری در حوزه فوتبال و ورزش جواب داده و طبیعتا با تداوم این مسیر آنها می توانند در فاصله‌ای بسیار کوتاه میزبانی جام جهانی و سایر دیدارها و تورنمنت های بزرگی جهانی را برعهده گیرند تا به این ترتیب به هدفگذاری های خود در این حوزه دسترسی پیدا کنند.

سعودی‌ها با اجرای بدون نقض میزبانی در این تورنمنت به نوعی نشان دادند موفقیت قطر در منطقه خاورمیانه در برگزاری تورنمنت های بزرگ اتفاقی نیست بلکه کشورهای مسلمان و در حال توسعه در این منطقه می توانند کارهای بزرگ انجام دهند و از سفره این رشته پر هیجان منتفع شوند، میزبانی عربستان در تورنمنت اخیر و برگزاری رقابت های جام جهانی 2023 قطر به توصیف بسیاری از کارشناسان سرشناس این حوزه در محافل ورزشی زنگ خطری ترسناک برای کشورهای صاحب سبک در عرصه فوتبال است و اگر آنها با همان سیاست گذاری های قدیمی و منسوخ خود به فعالیت خود ادامه دهند دیری نخواهد پائید که کشورهای سرمایه دار در منطقه خاورمیانه نه تنها امتیاز میزبانی های تورنمنت های بزرگ را از آنها سلب خواهند کرد بلکه به نوعی با سرمایه کلان خود مسیرهای درآمدزایی آنها از این صنعت را نیز مسدود خواهند کرد تا سر اروپایی ها بی کلاه بماند.

حالا با این تفاسیر یک پرسش ساده برای علاقمندان ایرانی مطرح می‌شود که آیا ایران نیز قادر خواهد بود از این فرایند سهم داشته باشد یا خیر؟ با در نظر گرفتن شرایط موجود قطعا چنین فرصتی نصیب ایران نخواهد شد چون از نظر سخت افزاری و نرم افزاری ورزش ما هیچ زیر ساخت مناسب و ایه آلی برای قرار گرفتن در این گردونه ندارد!

در حالی که به گفته بسیاری از چهره های سرشناسی که به بهانه های مختلف به ایران سفر کردند شرایط جغرافیایی و زیست محیطی ایران می‌تواند فضای مناسبی برای برگزاری اردوهای تدارکاتی کشورهای مختلف در ایران باشد اما به دلیل نبود زیرساخت مناسب هیچ تیمی رغبت به برپایی اردوی آماده سازی در ایران را ندارد. 

بر این اساس می توان به صراحت گفت همانطور که اروپایی ها از افزایش ضریب نفوذ سعودی‌ها و قطری ها در برگزاری تورنمنت های بزرگ و جهانی هراس دارند، مسوولان ورزش ایران نیز باید با در نظر گرفتن این فعل و انفعالات به خوبی درک کنند که بی تحرکی در این عرصه می تواند باعث تضعیف جایگاه فوتبال ایران در قاره آسیا شود، جدا از نبود زیر ساخت های مورد نیاز ورزش و فوتبال ایران گرفتار بروکراسی معیوب و پر اشکال در حوزه قانون نویسی است که بیشتر وقت و انرژی بدنه تصمیم ساز در فوتبال را به خود اختصاص داده از این رو تا مادامی که این تفکر در فوتبال ایران باقی بماند تمام مسیرهای ترقی و پیشرفت مسدود باقی خواهد ماند.

اگر امروز عربستان و قطر به این باور رسیده‌اند که می‌توانند از طریق ورزش و فوتبال نگاه دنیا را به سمت کشورهای خود معطوف سازنند و به نوعی در این حوزه در خاورمیانه پرچمداری کنند ما نیز می توانیم با قدری تامل و تغییر به سمت پیشرفت و توسعه گام برداریم تا شاید همراه با کشورهای منطقه رشد کنیم اما اگر همچنان با همان تفکرات منسوخ و نخ نما شده دلخوش به حضور در جمع قدرت های فوتبال و ورزش آسیا بمانیم دیری نخواهد گذشت که حسرت این فرصت سوزی ها را خواهیم خورد. 

راه های دسترسی به نسخه پیشرفت در این حوزه کار سختی نیست به شرطی که بپذیریم باید فوتبال را با قانون بین المللی اداره کنیم، تخصیص حق پخش واقعی به باشگاه های ورزشی، رعایت قانون کپی رایت، ایجاد درآمدهای پایدار برای باشگاه ها و اداره آنها خارج از سیستم دولتی و خصولتی راهی برای عبور از شرایط فعلی است، از این رو باید مقاومت های سنتی و بی فایده در این حوزه برای تحقق این شروط را کنار بگذاریم تا همزمان با کشورهای منطقه به سمت توسعه و پیشرفت گام برداریم اما چنانچه در بر همان پاشنه سابق بچرخد، باید منتظر شنیدن جدی تر ناقوس نابودی فوتبال ایران در حوزه آسیا و بین الملل باشیم.